Child of the Universe

Yazmasam yaşayamıyorum,

Bir amacım olduğunda Yollar aracım oluyor. Ne kadar şanslıysam o kadar insanla tanışıyorum, Tanıdıklarım da oluyor, ya sahilerim. Serbest çağrışımla aram iyi ki Sahillere varıyor her yolum sonunda. Kendime olan sözümü unutmuyorum: “Ömrümün sonuna kadar seninleyim.” Doğruluk payı artıyor, Büyüdükçe konuşmalarımın. Mesela; Şimdi bir sevinsem ben sonsuz bucaksız Derim ki, Sıkı tutun yağmur yağacak. Saçlarım çabuk beyazlasın istiyorum hala Sanırım bu gezegenin kendi üslubu. Bir çocuk oluyorum parktan geçerken Öyle ağlıyorum çarpınca dizelerime salıncak Bir hayal kuruyorum, Bir hayal yıkıyorum Sadece olabildiği için. Pişmanlıklarımdan deste deste koleksiyon yapıyorum İkinci çekmecesine ruhumun. Bak, herkes dediğin aslında hiçbir şeydir Ve zaman görecelidir. Kendimi düzeltiyorum birkaç soruda Cevaplarımı saklıyorum belli ki Aferinden de bol koyuyorum üstelik Alışman lazım toprağa. Hayır, sancımıyor ruhum öyle ilelebet Büyüttüklerimi küçültüyorum sırasıyla Gözümden, gönlümden ve göremediklerimden. Fantastik bir şarkı türüyor dilimde Sadece benim inandığım. Önemli olan her şey burada demektir. Üretim hattımı kalaylıyorum “Yabancı cisim yaklaştırmayın.” Cisim, ilginçleşiyor. Cismi, derken gittikçe garip Ve Geri dönüşü olmayan bir hal alıyor tavırlarım. En sevdiğim yazar ummanından en’e yakın olanın dilini kavrıyorum Hızlıca ve Dünyadaki tek yenilmez ben oluyorum, Yalnızca, yalnız başıma.