GÜNEŞ İLHAMI

Çok uzaktan Çok yakına gelen duygularımın değişmeyişi

Hislerimin evvelden olanlarla ilgisi. Oysa sen ev için bahşedilmiş tüm tanımları Çöpe atıyorsun Ve bir daha Dört duvar için kimse ağzını açmıyor.

Bir çocuk bağırıyor “Biz de mi İstanbul’a gideceğiz?” ⁃ İstanbuldayız ya zaten. ⁃...

Her Şehrin yarı sıkıntısı zerk ediyor içime Güneş doğunca hayat ne kadar kolay O zaman “ Vamos Aqucer o Sol” Bir kelebeğin peşine takılıp gidecek yaşım geçmedi hala Dünya bu kadar insanı kaldıramaz ki Kendi çemberim boğarken Yüreğimin nefes alan yerlerini. Oysa her insan kötüdür En az iyi olanlar kadar, Gerisi matematik ve olasılıklar. Öfkem bir çocuğu korkutmuyor belli Ama bir insanı öldürüyor Pişmanlık duymaya yakın olmadan. Şimdi bu sana verdiğim öğütleri topla dallarından Hiçbir bahar kaldırmaz artık Yarım sözleri, yarım elleri ve ihmalleri. Bu izlenilen filmler var ya Tak ediyor canıma dokunanımı Karşında kişisele yakınımı Küfür etmekler dökülüyor Ani, Bak 3 yılımı böyle harcıyorum sebepsiz. Aynanın karşına geçip "Toparlan!" diyor birisi bağırarak Saçlarını geriyor,

Rahatça

Karar veriyor, Bu savaşı ben kazandım.