Ah biraz

Oturup güzel şeylerin olmasını beklemek

Sadece zaman kaybıymış

İnsan en çok kendini yoluyormuş

Tazecik yerlerinden

Hiçbir şey olmamış gibi yapamıyorum

Bakışlarım ele veriyor beni

Ah biraz gamsız olsaydım

Ne çok isterdim gitmeyi

Olduğu yerde eskiyen fotoğraflara takılı kaldı aklım

Birkaç küçük An için

Şimdi’den vazgeçmeye değer mi

Güneş ışığı görmeyen bir apartman boşluğunda

Pencere diplerine yuvalanan güvercinler

Kanatlarıyla selamlar günü

Uyanırım