Dilekler Dileyeceğim

Dönüp duran bir uçurum öyküsüydü benimkisi, döndükçe ağırlaşan. Ağırlaştıkça korkutan, korktukça da kaybettiğin cinsten bir yanılsamaydı. Öyle garip bir yanılsamaydı ki bu; bütün sular durağanken, ummadığın anda köpüren bir dalga gibi düşün. Aynı onun gibi kontrolsüz, belirsiz, aniden...

Korkutanın ne olduğu değildi sorun, hep aynı etkiyi yaratmasıydı belki de. Kötü bir rüyadaki canavar gibi durup durup tekrar hortlamasıydı bütün travmalara can veren.

Bugün dalgalı sulara uyandım. Dalgalarım hızlandı, kimsesiz kalmış tatil beldeleriydim yine. Sonra güneş açtı ve duruldum. Sessizleşti sahilim, döndüm durdum kendi etrafımda. Sonra uzaklara baktım gelen var mı diye. Duruldum ve kendimi dinledim korkuyla. Kendi sesime kulak verdim inceden. O anlattı bana, ben dinledim.

Hep dinledim. Yarın, yarından daha yakın geleceğimdeki dalgalarımda, bu konuştuklarımızı hatırlamak üzerine dilekler dileyeceğim.