"Hayattan geçmek için itici bir güce ihtiyaç vardır."
-Soren Kierkegaard
Düşmeden önce bir büyüğüne danışmak lazım: Nasıl düşmeliyim? Vücudumun tam olarak neresini sakatlamalıyım? Kalkarken başım gövdeme göre nasıl bir konumda olmalı? Aslında bu soruların hiçbir önemi yok.
Bir çözüm yolu sadece çözümü üreten kişiye yardımcı olur (Herhangi bir nesnenin problemini çözen durum bu cümlenin kapsamına dahil değildir). Teknolojik bir cihazda yaşanılan teknik bir problemin çözümü tabiki aynıdır ya da kodlanması gereken bir çözüm yoluna ihtiyacı vardır.
Ruhumun topallayışını nasıl tarif edebilirim? Bir deneyeyim: İlk önce umudum elimden kaydı, yakalamaya çalıştığım umudum güvensizliğe sarıldı ve topal bir idealistlikle melankolimi kucağımda uyutmaya çalışarak yürüyorum.
Bu aksaklığa nasıl bir çözüm üretmek gerekir? Hayatta herkesin karşılaştığı temel deyimler ve atasözlerine başvurabiliriz. Edindiğimiz bilgiler ruhumuzu idare etmek için ne kadar yeterli? Hiçbir öğreti amacıyla söylenen sözüm hayatınızı düzelteceğine ya da sözün doğrultusuna taşıyacağına dair bir iddiası yok. Bu biraz da karşılığını almayı beklediğimiz herhangi bir durumdaki beklentiniz kadar temel bir ihtiyacı doğuruyor. Kişinin söylemleri her zaman kendi kontrolünde olmuyor. Zihnimize bunu yaptırmak oldukça güç. İrademizin yettiği kadar söz geçirdiğimiz bedenimizi göremezsek ne zihnimin topalladığını farkederiz ne de buna bir çözüm üretebiliriz. Bu çözümlerin uygulanmasının bir yolu yordamı olsa da her insanın zihninde yaşadığı aksaklıklar kendi zihniyle ilgilideğişimi sahip olduğu farkındalık ile başlatabilir.