Kör Sabır

Sana anlam veremiyorum. Neredesin? Varlğın bu dünyadaki tesirini kaybetti. Bunu kazanmak için ne yaptın? Hiçliğini boyutlandırarak ifade etmek isterdim ama hiçlik hiçliktir. Kimse için bir boyutu olamaz. Bana öyle bakma! Biliyorum gözlerin yok ama bedenin de bana bir duruş gösteriyor. Olmaz, sana bir göz veremem. Gözler burada görmeye yaramıyor. Kendini böylesine büyük bir hevesle aldatmak istiyorsun, pek iyi. Sana hemen bir göz getireyim. Pişman olduğunda görmek istemediklerinden kaçamayacaksın. Vazgeçme, ne görmek istersin? Sadece gördüklerinle neyi anlayacaksın? Hiçbir şeyi. Kendini yokluğa götürmek için kendine neden arıyorsun. Ben senin ynaında olamam. Hiçliğin tahammül edilemeyen yanıcılığına gönlüm dayanmaz. Gel sen beni dinle; ne gör, ne duy ne de ruhuna yer ver bu dünyada. Ruhunu ortaya koyduğunda o ruh seni terk ediyor. Geri dönerse ne ala ama ben giden ruhların eskisi/gittiği gibi döndüğünü hiç görmedim. Ruhunun bağımsızlığına bu kadar düşkünsen bu söylediklerime hiç kulak asma. Neden yaşıyorum? Bu soruya cevap verebilirsen bulunduğun yaşam formunun hiçbir önemi kalmaz. Ruhun nerede olursa olsun sadece kendi yolunu bulur.