Akışın Takibi

Bir çift gözün beni takip ettiğini farkettiğim an yaşadığımı hissediyorum. Yaşamın sırrı yaşamın farkındalığını unutmadan yaşayabilmekte saklı. Kaçışlarım, saldırışlarım, baskılarım, yükseldiklerim ve alçaldıklarım... Hepinize beni takip ettiğiniz için teşekkür ederim! Bana yoksunluğun varlık kazandığı bu sanallaşmış dünyada bu güzel lütufu sunduğunuz için teşekkür ederim. Kendimi takip edemediğimde kendimi kaybediyorum, durduğumda kendimden rahatsız ediyorum. Kendimdem korkmuyorum, yalnızca kendimi takip etmek istemiyorum...

İnsanın kendine yapacağı en büyük kötülük olup aynı zamanda başkalarının size yapacağı en büyük iyilik olan durum insan takibidir. Nereye gitsem sözleri zihnimde kazınmış kişilerin kalıntılarıyla varlık gösteriyorum. Bu hissin ne bir zorunluluğu var ne de bir öznelliği. İnsan takibi yaşamın zihnimize döküldüğü ve varlığımızı hatırladığımız ilk andan varlığımızı zihnimizden buharlaştıracak son ana kadar yaşayacağımız en doğal ve sorgulanamayacak durumdur.

Kaçınılmaz durumlara karşı hep bir güvence ararız. Bu süreç gönlümüzün rahatlaması, aklımızda uçusan düşüncelerin bir çatı altında toplanması ve bizi yavaşlatan düşüncelerin hız kazanması amacıyla karşımıza çıkar. Sorgulandığında yaşamdan korkutan nadir durumlardan olan bu halin karşılığını verirken yaptıklarınızın farkında olamazsınız. Hayatta herkeste olan bu sınırlı görüş sizde de yalnızca bir insan kadar. Kendini her şeyin farkında sanma, farklılıklar farkındalığı azaltır.