Raydan Gelen

Vagonlar birbirini sürüklüyor Zorundalıklar bizi zorbalaştırıyor Her bir durak umut olurken Frenler durağa geç kalıyor Son durak ilkini aratıyor Yol arzusu hiç bitmiyor Eşyalar toplanırken Anılar yakıp yıkılıyor

Biletler kapışılıyor yoldaş arayışında Seferler anlamlı hale geliyor Umut varılacak yere İnanç gidilecek yolda aitlik buluyor Kimsenin yolu herkesin vicdanı Birinin adımı ötekinin rüyası Kimse düşlemiyor örtüşen bir düşünceyi Herkes kendini eşsizleştiriyor bencilliğinde

Fotoğraf: Mehmet Kaan İLDİZ